Czujny wyraz mordki, bystre oczy, nieduże stojące uszy, ogon zawadiacko zarzucony na grzbiet i nieufność do obcych czynią ze szpica wilczego wspaniałego i dumnego stróża. A natura dodając do tego gęste i piękne w kolorze futro uczyniła z niego psa odpornego na niekorzystne warunki atmosferyczne. Szpic wilczy nie jest psem obronnym, ale dobrze pilnuje swojego terenu wcześniej ostrzegając przed intruzami. Bardzo dobrze sprawdza się para składająca się ze szpica i dużego psa.
Szpicek nieustannie patroluje okolicę, nawet jak śpi to jednym okiem patrzy. A w razie potrzeby budzi dużego kolegę z drzemki i mając tak dobrze zabezpieczone tyły z głośnym szczekaniem podszczypuje wroga po łydkach. Szpic wilczy to pies mocno kochający swoją ludzką rodzinę, ale trochę samowolny i niezależny. Jest bardzo pojętny i szybko się uczy, ale tylko tego, co w jego pojęciu jest mu niezbędne do życia.
Nie lubi aportować niczego bo, po co?, jeżeli skacze przez przeszkodę, to tylko wtedy, kiedy nie ma innego wyjścia, chyba, że zaproponujemy szpicowi jakiś smakołyk w zamian, a…. to zmienia postać rzeczy i szpicowi opłaca się popracować. 
Ze swoimi psami chodzę na spacer pojedynczo, bo jak pójdą wszystkie, to jeden drugiego wyciąga w plener. I nie są to jakieś dalekie wycieczki, zawsze są w zasięgu wzroku. Ale na moje ponaglające wołanie o powrót widzę tylko daleko w trawie wachlujący ogon, zdający się mówić: – słyszę Cię i zaraz przyjdę, tylko przeczytam najświeższe wiadomości. Ewentualnie idzie jeden szpicek i owczarek. Wiadomo, że owczarek zawsze przyjdzie na rozkaz, więc szpic chcąc nie chcąc też wraca. Natomiast chodzenia przy nodze, siadania, warowania i zostawania na rozkaz uczą się błyskawicznie, jak również tego, żeby nie wchodzić pod nogi czy leżeć pod drzwiami. Wystarczy, że niechcący nadepniemy lub uderzymy szpica otwierając drzwi – zapamięta bolesną lekcję do końca życia.
Są to wesołe i niezwykle ujmujące swoim charakterem psiaki i wbrew pozorom ich futro nie wymaga jakiś koszmarnie czasochłonnych zabiegów. Wystarczy go porządnie wyczesać w okresie linienia. Chyba, że chcemy jeździć na wystawy, to na pielęgnację futra musimy poświęcić znacznie więcej czasu.